Levensbeschouwing
Vandaag is de norm in een woonzorgcentrum om totaalzorg aan te bieden. Voor WZC OLV Antwerpen is levensbeschouwelijke zorg daarbij niet los te zien van lichamelijke, psychische, sociale en materiële zorg. Levensbeschouwelijke zorg dient integraal deel uit te maken van totaalzorg. Dat bewoners van een woonzorgcentrum, alsook hun naasten, levensbeschouwelijke zorg nodig kunnen hebben is evident. Ook in het kader van comfortzorg kunnen vragen van levensbeschouwelijke aard worden gesteld. Persoonlijke gesprekken moeten dan mogelijk zijn met een op dit terrein kundig persoon. Voor de levensbeschouwelijke zorg op katholieke leest is hiervoor een aalmoezenier in OLV Antwerpen aanwezig.
Belangrijk is ook te vermelden dat WZC OLV Antwerpen een diversiteitsbeleid heeft aangaande levensbeschouwing. Er dient met andere woorden ook aandacht voor andere levensbeschouwingen te zijn. WZC OLV Antwerpen legt als Christelijk geïnspireerd woonzorgcentrum een authentiek pluralisme aan de dag, waarbij ook anderen welkom zijn. Als de andere personen vragen hebben over hun levensbeschouwing, wordt er doorverwezen naar externe kundige personen, waarmee in het woonzorgcentrum een gesprek gepland kan worden.
WZC OLV Antwerpen heeft een eigen kapel oftewel stille ruimte met wekelijkse vieringen. Rituelen geven betekenis en men kan er rond samen komen.
Levensbeschouwelijke zorg moet niet beperkt blijven tot individuele noden, maar integraal deel uitmaken van het woonzorgcentrum. De medewerkers wensen zich in te zetten met hart en ziel voor wat mensen raakt: medemenselijkheid, rechtvaardigheid. Zij wensen een bijdrage te leveren aan humanisering en duurzaamheid binnen de organisatie. Er dient ook een balans gevonden te worden tussen enerzijds zorg voor mens en zijn of haar leefwereld en anderzijds de economische rendabiliteit. De medewerkers leggen niet eenzijdig nadruk op controle, efficiëntie en productiviteit, maar hebben ook een sociale missie, alsook bieden een sociaal verantwoorde omgeving.
WZC OLV Antwerpen wenst specifiek ook een Christelijk geïnspireerd mensbeeld uit te dragen. Er dient daarbij aandacht te gaan naar zorgzaamheid, vriendschap, betrokkenheid, alsook wederzijds respect. Door dit mensbeeld uit te dragen vanuit de organisatie, krijgen de medewerkers ook zicht op de zin van hun werken. Ze ontwikkelen hierdoor een grotere maatschappelijke verantwoordelijkheid. Vanzelfsprekend dient er in huis dan ook een mensgericht personeelsbeleid te zijn. Dit werpt een dam op tegen veel verloop, stress en ziekteverzuim bij de medewerkers.
Tot slot is het belangrijk om vanuit dit Christelijke geïnspireerd zijn met bijbehorend mensbeeld een gemeenschap uit te bouwen in OLV Antwerpen, waar het als bewoner prettig is te wonen, als medewerker prettig is te werken, en als bezoeker prettig is om te bezoeken.